THE STRING THEORY

Спонтаноста на мигот заискрува како молња низ скопскиот летен коктел од жега и дожд
и потоа тлее како догорче во нашите пеплосаните души
Спонтаноста на мигот се сопнува од сопствените ни мисли-препреки
и веднаш истрчува низ усните како глупав дијалог
Спонтаноста на мигот умира само што ќе и` погледнеме право во очи
и воскреснува штом ќе трепнеме
Спонтаноста на мигот си оди кога ќе се сретнеме подготвени да ја споделиме
и доаѓа пак во некои чудни и неспремни саати
Спонтаноста на мигот изгрева со првите трошки што ги одронува месечината
и повторно заоѓа со утринскиот зрак сончевина
Спонтаноста на мигот заспива со истоштеноста од моите инсомнии
и се буди токму кога почнуваш да тонеш во твојот уморен океан
Спонтаноста на мигот лебди меѓу незначајните приказни кои ги раскажувам
и левитира над вибрантноста на нотите кои ги свириш

Спонтаноста и мигот итаат да не` најдат додека невешто се криеме од нив

PS Напишано после концертот на String Forces, а посветено на нивниот водач.